Met een sjaal om mijn nek gewikkeld en één handschoen aan stap ik uit de auto. De kou voel ik meteen in mijn gezicht branden. Ik pak mijn camera, inclusief nieuwe lens, uit mijn tas. Ik hang deze om mijn nek en trek de overige handschoen nog snel aan om mijn nog blote hand. Samen met een vriend loop ik een stukje langs De Elzen, in Dordrecht. 

Brrr, wat is het koud. Het zicht reikt ook niet verder dan zo’n honderd meter. De eenden op het water zie ik maar van korte afstand. Zelfs mijn camera ziet het water niet helder. Maar dat geeft niet. De mist maakt een bijzondere sfeer op beeld: een échte wintermist.

Zodra ik bij het water vandaan loop, voel ik tranen over mijn wangen stromen. Niet omdat ik zo emotioneel geraakt ben, maar omdat mijn ogen blijkbaar de kou niet zo goed aan kunnen. Ik probeer in de verte te kijken en zie dat de vriend al bijna een stipje begint te worden. Nog even snel een foto en dan loop ik even door.

Iets verder loop ik een trap op waar hij opgeklommen is.. We kijken even uit over het water. Dan besluiten we terug te lopen naar de auto, want brr het is zo koud.

Enn de winter is nog maar net begonnen. Ik kijk al uit naar het voorjaar, haha! enn ojaa, nog gelukkig nieuwjaar iedereen!

Liefs, Dee