‘Pak je camera,’ zegt een vriend van me kalm en vastberaden. We zitten naast elkaar in de auto. Hij remt en rijdt een stukje naar achteren. Zonder vragen te stellen, houd ik mijn camera in de aanslag. Zodra hij het raam aan zijn kant naar beneden drukt, zie ik van dichtbij een jonge hert onze kant op kijken. Indrukwekkend, dat is het zeker. We krijgen de smaak te pakken en spotten nog meer wild gedurende onze vakantie bij vakantiepark Het Loo, grenzend aan de Veluwe.

Ik klik, knipper met mijn ogen en weg is het hert. Het was een bijzonder moment die ik niet had willen missen. Samen bekijken we de foto. Oké, het kon allemaal een beetje scherper, maar voor de eerste keer wild fotograferen, mag ik best tevreden zijn. Rond zonsondergang en zonsopkomst schijnen de herten het meest actief te zijn. Dit geldt ook voor andere wilde dieren, zoals zwijnen. Daarom gingen wij rond de schemering op pad.

Blote oog
Zelfs met bril op vind ik het lastig om bewegende beesten (laat staan stilstaande beesten) te ontdekken tussen alle bomen en struiken. Die vriend van me daarentegen ziet alles. Van een paar honderd meter afstand spot hij met het blote oog een edelhert met hindes (vrouwtjes). Nu komt zijn opleiding tot boswachter toch wel erg goed van pas. Ik richt mijn lens op de plek die hij aanwijst. Zodra ik inzoom zie ik inderdaad dat ze tevoorschijn komen.

De volgende ochtend besluiten we vroeg ons tijdelijk nest bij vakantiepark Het Loo te verlaten. Hopend dat we nog meer wilde dieren mogen zien. Helaas, blijft het verdacht rustig in het bos. Dan maar even genieten van een prachtige zonsopkomst, wat een straf… zijn we toch niet helemaal voor niks zo vroeg ons bed uitverkopen, toch?

Zonsopkomst bij Vierhouten, in een volgende blog over de vakantie meer foto’s!

Bronstijd
We wandelen heel wat af. We lopen door de bossen en tussen de hei. Vogels fluiten en af en toe horen we een specht tegen een boom kloppen. Soms staan we even stil als we burlende herten (lokroep van mannetjes) horen.

Het is bronstijd, in september en oktober strijden de edelherten om een vrouwtje. We kijken om ons heen en ik denk telkens terug aan dat ene hert. Dat hert dat zo dichtbij stond. Het was een jonge man. Ik denk dat jullie ondertussen wel benieuwd zijn geworden naar die foto, dus vooruit dan maar:

Goede afsluiter
Zonder twijfel spreek ik van een goede afsluiting van de vakantie. De laatste avond kunnen we het niet laten om nog een keer met de auto op wildsafari te gaan. Het schemert. Langzaam rijden we langs de bospaden. En ja hoor, daar ziet mijn vriend een paar hindes op een pad in de verte.

Als je goed kijkt, zie je de silhouetten van herten. Ik kon helaas niet verder inzoomen. De foto’s maakte ik met de Tamron 18-200mm lens.

Het donker nadert. Steeds wordt het moeilijker om beweging tussen de bomen te kunnen signaleren. Wat een concentratie heb ik hier voor nodig. Ik merk dat de vermoeidheid toeslaat. Op het laatste moment remt de auto en rijdt hij weer een stukje naar achteren. Aan zijn kant loopt een zwijnenfamilie. Ik pak mijn camera en klik. De zwijnen lopen gauw het bos weer in. Na een paar meter zijn ze niet meer te bekennen…

De zon gaat onder. Ik kijk een donker dal in. Het wild spotten is voorbij, zo ook de vakantie. Maar wat heb ik genoten! Naast herten en zwijnen kijken, hebben we natuurlijk veel meer gedaan. Ook heb ik nog veel meer foto’s van de mooie natuur in Vierhouten en de prachtige zonsopkomst en zonsondergang.

Binnenkort vertel ik daar meer over en mogen jullie de plaatjes bewonderen.

Liefs,