Midden in de nacht hef ik mijn glas vol champagne met de mensen die er op dat moment zijn. Het siervuurwerk begint en ik zie in een flits alles van afgelopen jaar voorbijkomen. Wat een heftig en moeilijk jaar was 2017. Maar 2018 zal ook niet makkelijk worden. Toch krijg ik steeds meer vertrouwen in de toekomst. Dit jaar wil ik me daarom focussen op: het geloof, mijn familie en vriendinnen, studeren en een bijbaan.

Het geeft hoop en vooruitzicht, dat ik alles in mijn leven weer mag oppakken. Zo begon ik afgelopen zaterdag met een bijbaan en ga ik binnenkort weer verder met studeren. Na de zomervakantie mag ik dan waarschijnlijk op stage, wat heb ik daar zin in! Maar misschien nog wel het belangrijkste: ik kan mijn familie en vriendinnen weer opzoeken en liefde geven en ontvangen.

School en bijbaan
Wat ben ik dankbaar hiervoor en dat zal ik altijd blijven. Deze maand ga ik weer naar mijn kamer in Ede. De eerste weken terug op school zal ik ongetwijfeld moeten wennen. Ik moet opnieuw in een ritme komen en mijn concentratie trainen. Dat zal zwaar worden, maar ik moet erdoorheen. Daarnaast ga ik werken op koopavond en zaterdag. Dat zal ook zeker zwaar worden, maar mijn hart schreeuwt om dit in elk geval te proberen. En daarbij wil ik mijn studieschuld verminderen en echt proberen te sparen voor de toekomst.

Ik weet niet of mijn studie de goede keuze is geweest, vandaar dat ik ernaast al wil werken om mogelijkheden open te houden. Vanaf februari pak ik mijn opleiding op vanaf het derde jaar. Ik stroom in bij dezelfde mensen als waar ik de opleiding mee ben begonnen. Dat maakt het makkelijker en een beetje vertrouwelijk. Afgelopen halfjaar heb ik gemist, dat was de stageperiode van vijf maanden. Die zal ik waarschijnlijk na de zomervakantie moeten inhalen. En hoe de rest van mijn studie daarna verloopt, dat is een zorg voor morgen.

Licht in duisternis
Zolang ik niets probeer, kom ik nergens. Het is een flinke stap die ik moet maken, maar gelukkig heb ik daarin steun van mijn familie, vriendinnen en God. Ik kan eindelijk weer een hele dag weg zonder halverwege in te storten. Ik kan weer mensen om mij heen ontmoeten en gezellige en interessante gesprekken aangaan. Natuurlijk is het nu alles nog een beetje aankijken hoe het allemaal uitpakt en dat is ook helemaal niet erg. Als ik mijn grenzen namelijk niet opzoek, weet ik niet waar die liggen.

Mijn geloof is op dit moment ook erg belangrijk voor me. Het heeft me het licht laten zien in de duisternis. Ik ben dat licht gaan volgen en dat heeft me letterlijk gered van de dood. Dat licht zal ik dan ook altijd blijven volgen, want ik geloof dat met Hem niets onmogelijk is. Ik wil ook weer meer naar de kerk om het geloof te delen. Wat en waar weet ik nog niet precies, in Ede of rondom Rotterdam… Ik geloof dat God me daarin de juiste richting op zal sturen. Ik weet dat ik veel volgers heb die niet geloven, daarom probeer ik nu kort uit te leggen wat het geloof voor mij inhoudt:

God staat bij mij op nummer één in mijn leven, omdat Hij er altijd is en ik op Hem kan vertrouwen. Mensen daarentegen hebben een eigen wil waardoor ze bewust of onbewust anderen kunnen kwetsen. Op zulke momenten kan ik altijd terugkomen bij mijn nummer één: God. God is een God van Liefde. Hij stelt mij nooit teleur en zo kan ik ondanks pijn en verdriet altijd weer blijven lachen, omdat ik weet dat God mij opvangt en als het nodig is een nieuw plan voor me maakt. En als ik dan na een moeilijke tijd terugkijk, zie ik telkens weer dat er toch uit al die narigheden goede dingen zijn voortgekomen. Dat helpt me weer om keer op keer die duisternis te verslaan. Ik hoef me namelijk geen zorgen over de toekomst te maken, ik kan angsten en onzekerheden loslaten, want ik weet dat als ik Zijn Wil volg, het goed zal komen. 

Bloggen in 2018
En dan mijn blog… Misschien voelen jullie het al een beetje aankomen, misschien ook niet. De komende tijd zal ik het druk hebben met letterlijk mijn leven oppakken. Naar school, werken en vooral nu wil ik ook mijn vriendinnen weer opzoeken. Daarnaast wil ik veel tijd aan mijn geloof blijven besteden. Dat is waar ik me de komende tijd vooral op wil focussen en daar past bloggen wellicht wat minder tussen. Ik zeg niet dat ik ga stoppen, no worries!! Ik zeg alleen dat ik op dit moment andere prioriteiten heb. Bloggen komt op een iets lager plaatsje te staan.

Het kan zijn dat ik voor bloggen dus minder tijd zal hebben. Hoe het precies zal verlopen, mag de tijd vertellen. Wat ik al wel kan vertellen, is dat ik waarschijnlijk minder over de ziekte die ik had (hodgkin, vorm van lymfeklierkanker) zal bloggen. Ik zit nu in een fase dat ik even niet achteruit wil kijken, ik wil juist vooruitkijken omdat ik nu alles weer moet oppakken. Als ik dan steeds terugdenk aan vorig jaar, dan vertraagt dat wellicht mijn plannen voor dit jaar. Maar ik geloof dat als ik over een langere tijd terug zal kijken, ik zal zien dat uit al die narigheid, uiteindelijk ook weer hele mooie en goede dingen zijn voortgekomen.

‘Our God is an awesome God, He reigns from heaven above with wisdom, power and love.’

Liefs,

P.s. Ik wens jullie allemaal nog wel een ontzettend mooi 2018! (Beter laat dan nooit, toch?)