Acht maanden lang mocht ik voor mijn stage bij Schrijven: schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Waarover schreef ik dan? Voornamelijk over alles wat met schrijven te maken heeft. Wat heb ik als redactiestagiaire van deze periode geleerd? Wat vond ik leuk? Wat vond ik minder leuk? En wat neem ik mee naar mijn toekomst?

Tijdens mijn stage mocht ik (omdat mijn energieniveau door een ziekteperiode nog niet optimaal is, in dit blogartikel vertel ik je daar meer over) twee dagen thuis werken en één dag op kantoor in Zeist. Ik liep parttime stage in plaats van fulltime, hierdoor moest ik van school acht maanden stagelopen in plaats van vijf maanden. Daar heb ik geen moment spijt van gehad, drie dagen waren voor mij om eerlijk te zijn al best vermoeiend naar mate de maanden vorderden.

Als redacteur liep ik vooral stage bij Schrijven Magazine en het bijbehorende online platform Schrijven Online. Voor het gemak noem ik het samen: Schrijven. Schrijven wordt mogelijk gemaakt door Virtùmedia. Virtùmedia is een uitgeverij en mediabedrijf. Officieel liep ik onder contract stage bij Virtùmedia. Zo kon ik tijdens mijn stage ook af en toe voor De Openbare Ruimte schrijven, dat gaf wat variatie qua onderwerpen.

Wat heb ik geleerd als redactiestagiaire?

Aan het begin had ik mezelf voorgenomen om feedbackpunten te zien als belangrijke leermomenten. Mijn stage was er immers om te leren. Volgens mijn begeleiders nam ik de punten snel op. Naarmate mijn stage vorderde hoefden ze me steeds minder feedback te geven. Hierdoor heb ik geleerd hoe belangrijk het ontvangen én verwerken van feedback is. Ik denk dat ik kan zeggen dat ik zo écht goede artikelen voor zowel online als print heb leren schrijven. Natuurlijk droegen de schrijftips waarover ik schreef daar ook grotendeels aan bij. Door de basis-ingrediënten te kennen voor een “goed geschreven artikel”, kan ik nu ook sneller dan voorheen de juiste “tone of voice” vinden voor een specifieke doelgroep.

Wat vond ik leuk aan mijn stage?

Elke dinsdag kwam de redactie bijeen om te vergaderen. Dat was voor mij het moment om mijn ideeën voor artikelen te pitchen. Ik had vaak meer ideeën dan dat er nodig waren, dus koos ik de beste uit waarmee ik meestal meteen aan de slag mocht. Mijn eigen creatieve geest gebruiken vond ik leuk, zo kreeg ik het gevoel dat mijn stem als redactiestagiaire ertoe deed. Ik voelde me over het algemeen als stagiaire gehoord en dat was fijn. Tijdens mijn stage werd ik behandeld als een volwaardige redactie-collega, dat deed mijn zelfvertrouwen goed. Ik durfde daardoor altijd vragen te stellen. Ook durfde ik het aan te geven als ik meer uitdaging wilde. Zo mocht ik regelmatig weer iets nieuws doen en bleef ik stappen vooruit zetten. Ik begon met het schrijven van korte nieuwsartikelen, vervolgens mocht ik langere tipartikelen schrijven, daarna auteurs interviewen voor de website en in de laatste maanden mocht ik een paar succesvolle (bekende) schrijvers interviewen en uitwerken tot drie pagina’s voor in het tijdschrift.

Wat vond ik minder leuk aan dit werk?

Ondanks dat ik zelf mocht kiezen waarover ik schreef, moest ik rekening houden met de doelgroep. De doelgroep van Schrijven verwacht artikelen met onderwerpen over “schrijven” (duh), maar op een gegeven moment miste ik als journalist hierdoor de maatschappelijk beladen thema’s en persoonlijke verhalen hierbij van mensen. Natuurlijk sprak ik genoeg schrijvers over hun passie en dit inspireerde mij werkelijk, toch ben ik erachter gekomen dat mijn “storytellerhart” meer bij het schrijven van persoonlijke- en/of maatschappelijke verhalen zelf ligt. Heb ik dan geen spijt dat ik geen andere stage had gekozen? Absoluut niet! Juist door zoveel te lezen en te schrijven over hoe ik écht mijn talent voor schrijven nog beter kon ontwikkelen, geloof ik dat ik nu de allerbeste basis van schrijven beschik die ik als schrijver maar zou kunnen wensen. En daar ben ik heel dankbaar voor.

Het tofste: interview met Simone van der Vlugt!

In een van de laatste maanden van mijn stage mocht ik op pad naar Alkmaar. Daar wandelde ik door de regen naar Café Het Guldenvlies. Gelukkig had ik een regenjas aan. Eenmaal binnen zat ik tegenover Simone van der Vlugt. Ja, de bekende en succesvolle Nederlandse schrijfster. Ze vertelde over haar nieuwste boek Wij zijn de Bickers!en over hoe belangrijk details in een verhaal zijn. Ik mocht veel vragen stellen. De passie voor verhalen schrijven straalde van haar af. Dit interview vond ik interessant, en zeker de tofste ervaring gedurende mijn stageperiode. Van der Vlugt vertelde dat zij ook veel feedback terugkreeg van anderen in de periode dat ze begon met schrijven. Nu krijgt ze soms nog steeds feedbackpunten van een redacteur. Ook op de redactie van Schrijven gaan artikelen nog langs een eindredacteur, redacteuren lezen zelf regelmatig over (kleine) foutjes heen. Dat hoort erbij. Dit gegeven stelt mij gerust, ik hoef zelfs als ik klaar ben met school niet perfect te zijn.

Wat ik als redacteur meeneem naar mijn toekomst?

Ik merkte dat ik thuis met meer focus kon werken en zo meer gedaan kreeg dan op de redactie. Op kantoor vond ik echter de sociale sfeer fijner, zo werd er tussendoor altijd even een praatje gemaakt. Maar uiteindelijk denk ik dat thuiswerken meer bij mij past. Dan wel als zzp’er, zo kan ik zelf mijn tijd indelen. Ik heb namelijk gemerkt dat ik hetzelfde soort werk ook in vier uur kan doen in plaats van acht uur, op voorwaarde dat ik iets langer uitslaap waardoor ik meer energie heb (en lekkerder in mijn vel zit) en effectiever kan werken. Al iets langer dan een jaar loop ik met het idee rond om freelance storyteller (schrijver van (web)teksten, journalist, redactiewerk, etc.) te worden, mijn stage heeft bevestigd dat dit goed bij me zou passen. Als tip kreeg ik mee om me te ontwikkelen als allround journalist, zodat ik naast geschreven tekst ook fotografie en videografie kan aanbieden. Met fotografie ben ik al jaren bezig dus dat komt goed (alleen nog even sparen om in betere apparatuur te kunnen investeren) en ik geloof dat videografie in de toekomst ook zal komen (ook daar ben ik soms al mee bezig!).

Tijdens mijn eindevaluatie kreeg ik – als ik zo bescheiden mag zijn – positieve feedback. Mijn stagebegeleiders waren enorm tevreden over de ontwikkelingen die ik als redacteur heb doorgemaakt. Ze vertelden onder andere dat ik creatief denk, altijd met originele ideeën kom, goed verhalen kan vertellen en zelfstandig kan werken. Dat was uiteraard fijn om te horen. Ik denk dat ik dan ook best een beetje trots op mezelf mag zijn. Dat zeg ik niet vaak. Ik kan best streng voor mezelf zijn en de lat hoog leggen, maar de laatste tijd probeer ik liever voor mezelf te zijn want mijn lichaam en geest verdienen ook weleens rust en vrede. Waar ik nog wel aan wil werken in de toekomst is mijn zelfvertrouwen. Maar, volgens mijn begeleiders komt dat ook vanzelf met de jaren.

Liefs,