25 jaar op deze aarde. Een kwart eeuw. Ik vond het tijd om een brief aan mezelf te schrijven, om mezelf te herinneren aan: wat voor een prachtig persoon ik altijd al ben geweest, wat voor een prachtige vrouw ik nu ben én dat ik soms toch écht een beetje meer van mezelf mag houden. Uit zelfliefde.

Lieve Dee,

Je was 0 jaar en nog zo klein. Kon je nog maar wat langer zo onschuldig zijn. Met je gekrulde teentjes, blauwe oogjes en zwarte haren op je hoofdje. Veilig bij mama in haar armen. Je bent een wonder, een ongeslepen diamant. Je nam ook al snel jouw eigen fles in de hand. 

5 jaar en al zeker weten opa’s kleine meid. Geniet nog maar even heel bewust, van deze mooie kindertijd. Inmiddels blond haar en nieuwgierig naar de wereld om je heen. Ook zeker lief, voor bijna iedereen. Aan je knuffelbeesten vertel je al verhalen, over je dagelijkse avonturen en oh wat ga je daarvan stralen. 

10 jaar, je ziet in deze wereld nog bijna geen gevaar. Je bent dapper, sociaal en soms brutaal. Of bijdehand, zoals grote mensen dat zeggen in hun eigen taal. Lief meisje, met inmiddels groene ogen, wat ben je prachtig. Maar weet: huilen is geen zwakte, maar daar kom je later nog wel achter.

15 jaar. Heb je even? Wat gebeurt er op dit moment toch ongelooflijk veel in je leven. Gevoelens van angst, onveiligheid en machteloosheid. Het leven is niet eerlijk, daar ben jij inmiddels over uit. Met je nog steeds groene ogen en lange goudblonde haren. Jij bent een ruwe diamant, die nu een transformatie ondergaat. Ook al moet je nu volwassen worden, weet dat God jou in Zijn liefdevolle armen vasthoudt, en jou absoluut nooit loslaat.

20 jaar, al zoveel meegemaakt. Door mooie dingen maar ook door verlies geraakt. Je leeft met de dag, niet omkijkend naar gisteren maar naar morgen met een lach. Zo positief en zo vol van jouw dromen, die kanker zag jij een jaar later zeker niet aankomen. Maar wat heb jij weer doorgezet en wat ben ik trots op jou. Letterlijk niets kan jou weerhouden van die ijzige wereldse kou. Maar leg alsjeblieft nooit voor de vuurproef, jouw hart in een man zijn hand. Want prachtige Dee, jij bent steeds meer een geslepen diamant.

Vandaag is het 2 oktober en ben je 25 jaar. Wat ben jij dankbaar voor het leven, maar wat voel jij je soms ook breekbaar. Toch blijft je geloof in een goede God alsmaar groeien, prachtige Dee, wat heb ik jou al zien bloeien. Je bent ondertussen niet alleen verhalenverteller van beroep, ook neem jij jezelf nu eens grondig bij de psycholoog onder de loep. Ik weet zeker dat jouw nachtmerries en angsten verdwijnen, en dat jij jouw stralende licht in deze gebroken wereld mag laten schijnen. Ik houd van jou en ben trots op jou, lieve Dee, neem dat vandaag en in de toekomst maar gerust in je gedachten én in je hart mee.

Liefs, your true self
Deborah